skał osadowych

Encyklopedia PWN

paleozoik
[gr. palaiós ‘stary’, ‘dawny’, zóon ‘zwierzę’],
era paleozoiczna,
era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, najstarsza w eonie fanerozoicznym (fanerozoik), trwająca od ok. 540 mln do ok. 250 mln lat temu; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.
petrografia
[gr.],
dział petrologii obejmujący badanie składu mineralnego i cech teksturalnych skał oraz ich podstawowych właściwości fiz. i chemicznych;
pozostałość magnetyczna naturalna, ang. Natural Remanent Magnetization (NRM),
pozostałość magnet. uzyskana przez skały w ziemskim polu magnet. podczas ich powstawania i w czasie historii geol.;
proterozoik
[gr. próteros ‘wcześniejszy’, zṓon ‘zwierzę’],
eon proterozoiczny, eozoik,
drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;
zewnętrzna warstwa Ziemi, stosunkowo sztywna i chłodna, stanowiąca górną, położoną powyżej nieciągłości Mohorovičicia część litosfery;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia